OBD – autodiagnostyka pojazdów Część 1: Wprowadzenie

Rozwój OBD 

Ze względu na rosnący poziom zanieczyszczeń w powietrzu w samochodach stosowanych jest coraz więcej elementów elektronicznych służących do redukcji zanieczyszczeń. Skutkuje to jednak coraz trudniejszym diagnozowaniem błędów w warsztatach. Dlatego wprowadzona została diagnoza OBD (On-Board Diagnostics).

Sposób działania OBD 

Wystąpienie błędu mającego wpływ na jakość spalin powoduje zapisanie znormalizowanego kodu błędu w pamięci błędów sterownika silnika. Ponadto zapisywane są również parametry eksploatacyjne i warunki otoczenia, które występowały w chwili wystąpienia błędu. W przypadku wystąpienia błędu istotnego dla emisji spalin lampka OBD (lampka kontrolna silnika) świeci światłem ciągłym. Gdy wystąpi błąd powodujący wyłączenie cylindra albo uszkodzenie katalizatora, lampka ostrzegawcza OBD miga. W zależności od powagi błędu aktywowane są programy awaryjne chroniące silnik. Jeżeli przez określony czas błąd nie wystąpi jeszcze raz, lampka OBD może ponownie zgasnąć. Mimo to błąd pozostaje zapisany. Błędy i zapisane dane można odczytać testerem diagnostycznym poprzez gniazdo diagnostyczne. Kod błędu określa część, której dotyczy usterka, oraz rodzaj błędu. Stanowią one więc ważne narzędzie w diagnozowaniu i usuwaniu błędów.