Opinie na temat definicji nadmiernego zużycia oleju różnią się niekiedy znacznie w praktyce i od kraju do kraju.
Ruchome części silnika, w tym przede wszystkim tłoki i zawory, nie są w 100 procentach gazo- i olejoszczelne ze względu na konieczność zachowania luzów konstrukcyjnych. Powoduje to niewielkie, lecz stałe zużycie oleju. W komorze spalania film olejowy na gładzi cylindra narażony jest dodatkowo i na dużej powierzchni na wpływy procesu spalania w wysokich temperaturach. Powoduje to parowanie oleju silnikowego, a następnie jego spalanie i wydalanie do atmosfery.
Informacje na temat maksymalnego dopuszczalnego zużycia oleju przez silnik zawierają podręczniki warsztatowe i instrukcje obsługi.
Jeżeli nie są dostępne dane producenta, należy się liczyć ze zużyciem wynoszącym maksymalnie od 0,25 do 0,3% w przypadku pojazdów użytkowych i do 0,5% w przypadku autobusów.
W nowoczesnych silnikach samochodów osobowych zużycie oleju wynosi z reguły poniżej 0,05%, a maksymalne dopuszczalne zużycie oleju 0,5% (wszystkie wartości procentowe odnoszą się do rzeczywistego zużycia paliwa).
W silnikach starszego typu, silnikach stacjonarnych i w nietypowych warunkach eksploatacji normalne zużycie oleju może być wyższe.
Na podstawie porównania rzeczywistego i maksymalnego dopuszczalnego zużycia oleju można określić ewentualnie konieczne środki zaradcze.
Silniki wysokoprężne zużywają więcej oleju silnikowego niż silniki benzynowe. Silniki wyposażone w turbosprężarki również wymagają więcej oleju silnikowego niż silniki nieposiadające turbosprężarek.
Ze względów technicznych zużycie oleju jest najniższe po zakończeniu fazy docierania silnika, po czym wzrasta wskutek zużywania się części podczas eksploatacji silnika. Zużycie wewnętrzne dotyczy przy tym jednakowo wszystkich części silnika. Częściowe naprawy, np. wymiana samych tłoków czy pierścieni tłokowych, nie zmniejszają więc często istotnie zużycia oleju.
