Osadzanie

• Powierzchnia z wżerami
• Wgniecenia przez cząstki (częściowo zawierające jeszcze cząstki stałe), otoczone wybrzuszeniem, widocznym jako jasny błyszczący punkt
• Często zjawisku temu towarzyszy powstawanie rowków w czopie i łożysku
• W poważnych przypadkach widoczne są nadtarcia, rozpoczynające się w miejscach osadzeń

Cząstki dostające się do szczeliny smaru mogą osadzać się w materiale łożyska. W zależności od grubości warstwy ślizgowej lub bieżnej można rozróżniać głębokie i płytkie osadzanie. W przypadku głębokiego osadzania cząstki są całkowicie integrowane w warstwie ślizgowej lub bieżnej. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy wielkość cząstek jest mniejsza od grubości warstwy. Materiał łożyska wybrzuszony wskutek osadzania jest następnie spłaszczany przez zużycie podczas styku z wałem. Do osadzania płytkiego dochodzi natomiast wtedy, gdy wielkość cząstek przekracza grubość warstwy. Cząstki są niecałkowicie osadzane i wystają z powierzchni łożyska. Powodują one zużycie i powstawanie rowków na powierzchni czopa. Wskutek wybrzuszeń na krawędziach lub wystawanie niecałkowicie osadzonych cząstek zakłócane jest powstawanie warstwy smaru, co może prowadzić do stanów tarcia półpłynnego. Możliwym skutek jest także tak zwane ścieranie kłaczkowe. Osadzone cząstki nacinają przy tym powierzchnię wału, usuwając z niej materiał (drobne wióry). Wyrwane cząstki, które z kolei same ulegają osadzaniu, pogłębiają uszkodzenie łożyska, co często prowadzi do nieuniknionego całkowitego zniszczenia czopa i łożyska.

Konsekwencją osadzania cząstek mogą być więc nadtarcia i zatarcia.

W razie wystąpienia większych osadzeń cząstek w połączeniu z rozpoczynającym się zużyciem czopa i łożyska konieczna jest wymiana łożyska. Natomiast jeśli występują drobne osadzenia cząstek, których wybrzuszenia zostały spłaszczone i nie należy oczekiwać dalszych wpływów cząstek stałych, działanie łożyska nie jest zakłócone.