Płyn chłodzący: proporcje mieszania
Powrót do strony wyszukiwania
Informacje o produkcie
Jeśli układ chłodzenia pojazdu nie jest konserwowany, może dojść do kosztownych uszkodzeń: na przykład silnika. Szczególnie ważny jest środek chłodzący, znany również jako płyn niezamarzający do chłodnic lub płyn niezamarzający. W obiegu płynu chłodzącego w układzie chłodzenia kilka litrów płynu chłodzącego przepływa z głowicy cylindrów i bloku silnika do chłodnicy. W tym artykule opisano, jaka ilość jest rozsądna, jakie proporcje powinna mieć mieszanka płynu chłodzącego, czy mieszanka może być stosowana jako rozcieńczenie czy koncentrat, oraz wymieniono najważniejsze zasady obchodzenia się z płynami chłodzącymi i pompami wody.
Mieszanka płynu chłodzącego
Jeśli producent silnika nie podaje inaczej, występuje proporcja mieszanki środka chłodzącego do wody 50:50. Wielu producentów płynu chłodzącego dostarcza gotowy do użycia płyn chłodzący, który nie występuje przy mieszaniu.
 |
UWAGA W żadnym razie nie wolno stosować wody bez dodatku środka chłodzącego w układzie chłodzenia. |
Stosowana woda powinna mieć jakość wody pitnej i nie może być zbyt twarda. Stopień twardości nie powinien wynosić więcej niż 3,56 mmol / l (20°dH). Woda użytkowa z instalacji odsalania wody morskiej nie powinna być stosowana. Pozostała zawartość rozpuszczonych w niej soli prowadzi w krótkim czasie do korozji w układzie chłodzenia. Jeśli nie występuje odpowiednia woda użytkowa (bez kwasu węglowego), można zastosować także „wodę destylowaną”. Woda deszczowa, woda z oceanu lub ze zbiorników wodnych z obumarłą populacją nie może być stosowana.
Mieszanie wody i środka chłodzącego musi zawsze następować poza układem chłodzenia. Unikać wlewania czystego środka chłodzącego do układu chłodzącego, aby następnie uzupełnić pozostałą ilość wodą. Zawarte w środkach chłodzących krzemiany tworzą powłokę ochronną w układzie chłodzenia. Jeśli najpierw napełnia się układ chłodzenia czystym środkiem chłodzącym, ze względu na wysokie stężenie niskich powierzchni układu chłodzenia tworzy się znacznie za gruba powłoka ochronna. Dodatek krzemianów wówczas nie wystarcza, aby zapewnić powłokę ochronną na całej powierzchni układu chłodzenia.
Zakamienienie w układach chłodzenia powstaje, kiedy np. nieszczelny układ chłodzenia jest napełniany tylko wodą. Kiedy dolewana jest woda, przy każdym napełnieniu ponownie doprowadzane są środki tworzące twardość, które odkładają się w postaci kamienia kotłowego (węglan wapnia i magnezu) w układzie chłodzenia i utrudniają wymianę ciepła. Luźne cząstki kamienia kotłowego prowadzą do abrazyjnego zużycia na uszczelce z pierścieniami ślizgowymi i do defektu pompy wodnej.
Wskazówka:
Jeśli dostępna jest tylko woda zawierająca bardzo dużo kamienia, można odprowadzić z wody przez wygotowanie część substancji tworzących twardość. Twardość węglanowa wytrąca się przy tym w postaci kamienia kotłowego nie może się osadzać w układzie chłodzenia.
* Woda destylowana jest bardzo uboga w minerały. Dlatego także wśród fachowców często występują wątpliwości dotyczące stosowania tej wody do mieszania płynu chłodzącego. Ze względu na silne działanie ochrony przeciwkorozyjnej czystego środka chłodzącego zastosowanie wody destylowanej nie ma negatywnych skutków.
Mieszanie wody i środka chłodzącego musi zawsze następować poza układem chłodzenia. Unikać wlewania czystego środka chłodzącego do układu chłodzącego, aby następnie uzupełnić pozostałą ilość wodą. Zawarte w środkach chłodzących krzemiany tworzą powłokę ochronną w układzie chłodzenia. Jeśli najpierw napełnia się układ chłodzenia czystym środkiem chłodzącym, ze względu na wysokie stężenie niskich powierzchni układu chłodzenia tworzy się znacznie za gruba powłoka ochronna. Dodatek krzemianów wówczas nie wystarcza, aby zapewnić powłokę ochronną na całej powierzchni układu chłodzenia.
Zakamienienie w układach chłodzenia powstaje, kiedy np. nieszczelny układ chłodzenia jest napełniany tylko wodą. Kiedy dolewana jest woda, przy każdym napełnieniu ponownie doprowadzane są środki tworzące twardość, które odkładają się w postaci kamienia kotłowego (węglan wapnia i magnezu) w układzie chłodzenia i utrudniają wymianę ciepła. Luźne cząstki kamienia kotłowego prowadzą do abrazyjnego zużycia na uszczelce z pierścieniami ślizgowymi i do defektu pompy wodnej.
Wskazówka:
Jeśli dostępna jest tylko woda zawierająca bardzo dużo kamienia, można odprowadzić z wody przez wygotowanie część substancji tworzących twardość. Twardość węglanowa wytrąca się przy tym w postaci kamienia kotłowego nie może się osadzać w układzie chłodzenia.
* Woda destylowana jest bardzo uboga w minerały. Dlatego także wśród fachowców często występują wątpliwości dotyczące stosowania tej wody do mieszania płynu chłodzącego. Ze względu na silne działanie ochrony przeciwkorozyjnej czystego środka chłodzącego zastosowanie wody destylowanej nie ma negatywnych skutków.
Najważniejsze zasady w kontakcie z pompami wodnymi i płynem chłodzącym
- Stosować tylko wskazany płyn chłodzący.
- Zachowywać cykle wymiany płynu chłodzącego.
- Wadliwe lub uszkodzone sprzęgła wiskotyczne lub łopatki wentylatora muszą zostać wymienione.
- Stosować płynne środki uszczelniające obudowy, kiedy jest to wymagane.
- Zachowywać wymagane naprężenie paska.
- Wałki mocujące i automatyczne napinacze pasa wymieniać i ustawiać zgodnie z wytycznymi producenta.
- Zapewnić odpowietrzenie układu chłodzenia.
- Nigdy nie obracać wałów pompy nowych pomp wodnych ręcznie tam i z powrotem.
- Nie stosować zużytych, uszkodzonych i zagiętych kół pasowych.
- Nie wolno dodawać do płynu chłodzącego żadnych dodatków uszczelniających do chłodnicy.
- Nigdynie uruchamiać pomp wodnych bez płynu chłodzącego.
